0

Van IDEE naar ZEEP; HELLO SEESOAP!

Update: inmiddels is dit idee gegroeid naar een bedrijf; seesoap. Blauwe handzeep die je kunt zien. Een zichtbare oplossing voor een onzichtbare vijand! Seesoap maakt handen wassen makkelijker, leuker én beter! Voor meer informatie bekijk onze seesoap site en socials.

Halleluja. Waar ten eerste deze onwerkelijke quarantaine en vervolgens een briljant idee online slingeren al niet toe kan leiden…

Tijd voor een update!

Vier weken geleden deelde ik hier en later in een post op LinkedIn een bericht met mijn idee en een hulpvraag. Want, leuk. Zo’n idee. Maar wat in vredesnaam nu?! Nou. Dat heb ik geweten. In het Paasweekend werd mijn post druk bezocht en reageerden allerlei mensen met enthousiasme en tags en tips. Wauw! De weken daarna belde ik met de halve wereld en rolde ik groen als gras de cosmetica wereld in. Ineens speel ik de hoofdrol in mijn eigen soap ;-)

Via via kwam ik in contact met een producent die wel wat voelde voor co-creatie et voila. Nu, nog geen maand later, heb ik mijn eerste eigen zeep-monster in handen! Wauw. Maar naast de zeep komt er in deze fase veel meer bij kijken. Ik heb inmiddels een team fantastische knappe koppen om mij heen verzameld en dit groeit waar nodig en mogelijk ;-) maar samen zijn we flink op weg! Want wij geloven echt dat ZELF kunnen ZIEN of je je hele handen goed zeept het makkelijker én leuker maakt om beter handen te wassen.

Video: update & unboxing! 

In de categorie nieuwe dingen doen heb ik ook maar een video opgenomen om je mee te nemen in de afgelopen weken.
Gevolgd door een heuse ‘unboxing & first impressions’ video:

Wil jij helpen?

En denk jij nou na het zien van deze video, ik ben (of ken!) iemand die jou nu verder kan helpen?
Schroom niet, kom op de lijn! Laat je horen. Help en doe mee! Leuk! ??

1
View post
STAY SEEP!

STAY SEEP!

Update: inmiddels is dit idee gegroeid naar een bedrijf; seesoap. Blauwe handzeep die je kunt zien. Een zichtbare oplossing voor een onzichtbare vijand! Seesoap maakt handen wassen makkelijker, leuker én beter! Voor meer informatie bekijk onze seesoap site en socials. 

OK. Dat ik deze blog toch ga publiceren behoeft wel enige tekst en uitleg. In de quarantaine tijd heb ik namelijk als mix van zinvolle tijdsbesteding, therapeutisch van me afschrijven en ter leering ende vermaeck met mezelf afgesproken om om de zoveel dagen een stukkie te schrijven. Tot nu toe zagen deze stukjes het daglicht van het internet niet. Deze wel. 

Hoewel dat eigenlijk een understatement is voor de geboorte van een nieuw idee dat misschien wel levens redt! ;-) Lees verder en wordt net zo enthousiast als ikzelf. Of beter nog. Denk mee. Help mee. Breng me in contact met mensen die zeep kunnen maken. Dit idee willen doen helpen slagen. Bouwt de overheid apps in the war on Corona, doen wij dit. Deal? 

Stay seep! 

En dan ineens popt er een idee op. Ansich is dat niks nieuws voor mij. Sterker nog. Het gebrek aan een constante, onverklaarbare stroom aan ideeën in mijn hoofd was wél nieuw voor me in deze nare gekke tijd. Ons land was niet het enige dat in lock down ging. Mijn brein ging gezellig mee. Een paar weken had ik wel nodig om weer een beetje op kracht te komen. Of beter gezegd, bij zinnen. Een heel gekke gewaarwording die weinig goeds brengt voor je zelfvertrouwen als ondernemer. Zeker niet in al het digitale geweld van mensen die juist kansen zien en omdenken en weet ik het wat. Ik dacht echt. Ik ben niet goed. Ben ik stuk? Watskeburt. Ik herkende vooral mezelf niet. En het fijne (en tegelijkertijd confronterende) was dat mijn omgeving een zelfde soort geluid terug gaf. Zo kennen we je niet. Kut. Klopt. Aangaan dus. Onderzoeken. Afpellen. Analyseren. Maar vooral; accepteren. Prima. Dan maar een keer niet het beste meisje van de klas. Who cares. Ik zit toch alleen. Ik doe het op mijn manier. Dan maar even niks. Dagen, of zelfs weken gingen voorbij. Weken van zonnebaden en boeken lezen. Heerlijk. Maar weinig bevredigend of ondernemend. Maar zoals gezegd; ook prima.

???

En toch stroomt bloed goddank waar het niet gaan kan en was daar ineens een idee. Gevoed door de actualiteit. Gebaseerd op een bestaand succes. Gewoon ontstaan vanuit rust en ruimte gok ik. En hoewel alles anders is, lijkt dit toch een klassiek gevalletje van 1 + 1 is 2. Want. Ken je die speciale tandpasta voor kinderen? Die verkleurt bij vuil, of pas neutraal van kleur wordt als er lang genoeg en goed genoeg is gepoetst? Daar lijkt het op. Maar dan met zeep.

Nog nooit hebben we massaal zo vaak, zo veel en zo bewust onze handen gewassen. We wassen scheuren in onze handen en je kunt geen winkel meer betreden zonder de ‘was geregeld uw handen’ instructie. Kennelijk hebben we dus altijd verkeerd onze handen gewassen. In elk geval niet goed genoeg en niet lang genoeg. Het corona virus maakt ons daar bewust van, want een ogenschijnlijk eenvoudig middeltje als zeep, blijkt het beste wapen tegen dit hardnekkige virus. WTF. Zeep doorbreekt namelijk een omhulsel van het virus en daardoor is handen wassen heel belangrijk tegen besmetting en verspreiding. Er circuleert een filmpje online van iemand die met witte handschoentjes en zwarte inkt – die fungeert als zeep – laat zien dat onze ‘normale manier van handen wassen’ niet toereikend is. Sterker nog. Je ziet dat je enkel en alleen eigenlijk je handpalmen reinigt op die manier. (voor wie dit filmpje gemist heeft, check) Dus moet je met je vingers op en over en tussen elkaar wrijven. En je handen een kwartslag draaien om vervolgens je vingertoppen een goeie schrob beurt te geven en tot slot boen je nog de rug van je handen. Dit hele ritueel moet dan minstens 20 seconden duren om daadwerkelijk effectief te zijn.

Wauw. Nog even en we hebben straks een hbo handen wassen. Maar om dit een handje te helpen kwam dus dit idee in me op. Want, wat als we nou het principe van de tandpasta en het nieuwe ritueel van onze handen goed wassen combineren? Oftewel, een soort zeep ontwikkelen waardoor je ZIET of je goed en lang genoeg gewassen hebt. Hartstikke zichtbaar en daarmee stimulerend voor bijvoorbeeld kinderen en ouderen. Maar eigenlijk ook voor iedereen daartussen in. Een gekleurde zeep die je over je hele handen moet uitsmeren en wassen en die vervolgens na lang (20 seconden) wassen weer verdwijnt. Geen idee of het bestaat, waar ik eventueel zou moeten beginnen en of het haalbaar is. Maar het lijkt me wel een dankbare en duurzame uitvinding. Wat jij?


OK. Iedere ondernemer die zo aan mijn (tegenwoordig digitale bureau) zou komen, zou ik terugsturen met: mooi verhaal, maar zoom eens uit en leg eens uit. Wát is je idee. Wélk probleem lost het op? Wié is ermee geholpen? Wie en wat heb je nodig? Etc. Ondernemen voor dummies zeg maar. Dus nu. Resumé in het kort:

STAY SEEP!

In the war on Corona wil ik een zeep (laten) ontwikkelen die zichtbaar helpt bij het goed en lang genoeg wassen van onze handen. Zichtbaar omdat de zeep gekleurd is zodat je ziét of je je hele handen goed zeept en door het wassen en de tijd (20 seconden) verdwijnt de zeep en de kleur en zijn je handen dus goed schoon!

17
Hele blog lezen?
Mijn summer sabbatical ☀️????‍♀️❤️???

Mijn summer sabbatical ☀️????‍♀️❤️???

Wat een kwartaal (!)  ‘niks doen’ mij leerde

‘niks doen’ is niet helemaal waar, maar dat helpt me wel met de toon zetten voor deze blog. Ik heb namelijk met mezelf afgesproken (lees mezelf gechallenged!) om een heel kwartaal aaneengesloten niet te werken. Helemaal niet, ook niet een beetje. Dus niet even gauw een mailtje, of toch ff een appje, belletje of what so ever. Het klinkt misschien flauw, maar het was nodig. Ik wilde het. Ik was er klaar mee en dus klaar voor. Het moest – zoals altijd bij mij – rigoureus. Alles of niets. Zwart, wit. Aan of uit. Dus, uit.

Slik…

En nu?

Als ik eerlijk ben? Holy shit, wat viel dat tegen in het begin. Het klinkt zo fantastisch en vooral zo superdupersimpel. Niks doen. Maar als je van alles naar niets gaat, is niets best wel heel erg weinig. Het voelde het echt een beetje als afkicken! Ik voelde me een ongedefinieerd in de war. Ineens heul erg moe. Maar bovenal gek onrustig. Ik kon op dat moment twee dingen doen. Er nu écht aan toegeven en het onderzoeken (hart) of het een beetje de kop indrukken, zeggen dat ik me niet moest aanstellen en er ‘gewoon lekker van moest gaan genieten’ (hoofd) want dat komt heus vanzelf goed. Juist ja. 

Ik koos voor optie 1. Herijken om te verrijken zeg maar. Ik ging op onderzoek uit. In mijn eigen lijf, hoofd, hart en ziel. Best heel erg ingewikkeld en best een beetje zweverig voor mijn doen ook. Want, hoe doe je dat? Er aan toegeven en onderzoeken wat je echt voelt? Meer in verbinding komen met jezelf? In alle rust het filmpje nog eens terugspelen om ervan te leren? Jezelf de tijd gunnen om ‘te landen’ na jaren lekker racen.

Heel eerlijk, op dat moment vond ik lekker terug in mijn vertrouwde ratrace springen eenvoudiger dan toegeven aan dit. Een duidelijke gevalletje van hoofd-hart-struggle. Een struggle waarvan er in de dagen, weken daarna nog best een paar volgden ;-) want bij onderzoeken hoort nieuwe dingen uitproberen, veel lezen, luisteren en leren, toetsen, testen, voelen, zijn en ook gewoon doen? 

Dus naast het heerlijke veel thuis en samen zijn, het vele knuffelen met mijn neefje en nichtjes, het eindeloze zonnen en zwemmen, het lekkere koken, eten, drinken, het genieten van vrienden en familie, het veeele sporten en slapen én een heerlijke vakantie (dus zeg maar de regulars waar ik wel heel dankbaar voor ben!) heb ik vooral veel nieuws geprobeerd en geleerd.

Te beginnen met de stapel boeken die zo hoog is als ik zelf ben die ik verslonden heb. Heerlijk als je daar tijd voor hebt (lees: maakt, i know). Lezen ansich is natuurlijk niet nieuw voor me, maar wel in deze hoeveelheden en vooral de onderwerpen waarover ik begon te lezen. Dat ging van (gedrags)wetenschap tot spiritualiteit. Van psychologie tot de natuurwetten. Van kapitalisme tot duurzaamheid. Van zelfhulpboek tot voorleesboek. En van ook gewoon foute chicklits tot vele vormen van organisatieverandering. Rode draad? Mijn fascinatie voor (hoe werkt) de mens. Waar komen we vandaan, of sterker nog, waartoe zijn we hier? Soms tot in de oneindigheid van het universum en soms terug tot micro niveau, N=1, juist, ik. Wow. Wat een informatie en inspiratie!

In lijn met al die boeken heb ik voor het eerst echt met plezier podcasts geluisterd. Tot voor kort had ik daar altijd een haat-liefde-verhouding mee, het concept sprak me aan (ideaal namelijk want je kunt het lekker in de auto, op de fiets of tijdens het wandelen doen!) maar het wist me nog niet te raken of boeien. Godzijdank werd ik toen door een vriendin getipt op de 100% podcast show van Thijs. Een jongen die ik nog nooit heb ontmoet maar voor mijn gevoel wel echt heb leren kennen deze zomer :) . Echt heerlijk hoe hij je meeneemt in zijn verwondering over de wereld en in gesprekken met zijn gasten. Dus deze ontdekking in combinatie met mijn persoonlijke doelstelling om iedere dag te sporten/wandelen bleek perfect. Uuuren heb ik  geluisterd – vaak vergezeld door de heerlijke zon! – naar Thijs en zijn gasten over de wereld en het leven. In mijn geval specifiek naar afleveringen over persoonlijke ontwikkeling, bewuster leven, ondernemerschap, spiritualiteit en duurzaamheid.

Zoveel nieuwe kennis en inzichten is fantastisch en waardevol maar ik ben ook van de afdeling ik moet het ervaren, beleven. Ik wil het voelen. Dus ook daar ben ik gaan proberen. Zo heb ik bijvoorbeeld een transformational breath sessie bijgewoond. Wow. Ja, echt. Doei comfortzone. Voor mensen die dit (net zoals ik tot kort daarvoor) niet kennen, dit is een sessie van zo’n 3 uur waarin je op yoga-achtige wijze meer bewust wordt van je ademhaling en door oefeningen meer in verbinding komt met jezelf en in een andere staat van bewustzijn komt. (En terwijl ik dit schrijf denk ik, dit gaat weerstand opleveren, want wat staat hier nou?! Zo zou ik eerder ook hebben gereageerd, maar ik heb dit meegemaakt en kan en wil het gewoon niet anders opschrijven dan zo, want zo was het, voor mij). Wat een beleving. Ook eentje overigens waar mijn hoofd en hart het grondig met elkaar oneens waren, hashtag struggle.

De warming up tijdens de sessie was een vorm van yoga (had ik ook nog nooit echt gedaan!) en terwijl ik daar op de grond lag nam ik me voor om ergens bij mij in de buurt een yoga school en vorm te zoeken die bij mij past en om dat dus vaker te gaan doen. Zo gezegd, zo gedaan. Hallo nieuwe, fijne gewoonte. Hoewel, als ik eerlijk ben is het nog steeds wel elke week een mini-struggle als ik naar mijn les ga, maar iedere keer als ik er vandaan kom voel ik me goed dus wint mijn hart :) 

Misschien is het belangrijkste nog wel dat ik door dit alles rustig genoeg werd om ook daadwerkelijk niks te doen. Gewoon, in mijn schommelstoel aan het water of op een handdoekje in het gras. Gewoon zitten, liggen, zijn. Horen, zien, voelen, ruiken. (ok, best geregeld ook slapen ;-) En heel belangrijk, even geen scherm. Ik merkte dus hoe ongelooflijk vaak ik mijn iPhone pakte om te reageren of consumeren. Logisch in je werkrush en ritme, maar nu was het niet nodig en leidde het eerder af dan dat het wat toevoegde. Dus, weg ermee. En, begrijp me niet verkeerd, ik vind heul veel telefoon gebruik niet perse erg want het hoort gewoon bij hoe we nu leven, vergaren er veel kennis door en blijven in verbinding met mensen, maar deze bewustwording was toch goed. En deed me dus beslissen om hem vaak binnen te laten als ik lekker genoot van het vele buiten zijn. De fantastische, bloedhete en best lange zomer hielp me hier wel enorm bij. Want als het zo’n weer was geweest als op het moment van schrijven, dan was het me minder makkelijk af gegaan denk ik, iets met je krijgt wat je verdient denk ik dan maar  ;-)

Terug naar de vraag, en nu?

Ik heb het gevoel dat ik dankzij deze beslissing mezelf wat beter heb leren kennen en dat is een heel groot goed. Ik begrijp wat beter waar dingen vandaan komen, wat ik belangrijk vind, hoe mijn eigen besturingssysteem werkt en hoe ik wil dat mijn route vooruit eruit moet zien. Dat helpt mij weer om mijn eigen impact te vergroten en van waarde te zijn. Dus ondanks dat ik het in het begin best ongemakkelijk vond ben ik nu blij (en ook best een beetje trots op mezelf!) dat ik heb doorgezet en ben ik mezelf dankbaar dat ik me dit heb gegund. Dat ik naar mijn hart heb geluisterd. En nu via mijn blog mijn hart ook lucht! Shit, dit is best een beetje spannend hoor. Zo’n persoonlijk stuk ineens. Maar ik wil het graag met je delen omdat ik hoop dat het je inspireert en motiveert om zelf ook eens wat af te remmen, wat uit te zoomen en wat rust te nemen om meer in verbinding te komen met jezelf. Als ik het kan, dan kun jij het ook ;-)

En het antwoord werk-wise op de vraag ‘en nu’, is dat ik her en der weer met mensen in gesprek ben, mensen die ik vertrouw, die ik bewonder, die ik waardeer en respecteer. Dat is voor mij altijd een start en de basis geweest. Daarna weet je nooit hoe een koe een haas vangt. Maar weet ik wel dat ik zoek naar een leuk, complex, uitdagend verandervraagstuk op niveau, het liefst in een publiek-private sfeer. Ik weet natuurlijk ook dat dit soort klussen niet op bestelling gaan, maar zo is het ‘en nu cirkeltje’ wel weer lekker rond (ja, geen zorgen. Een tikke spiritueler dan je van me gewend bent misschien, maar de gestructureerde conceptdenker is hiermee niet verdwenen ;-).

En nu? Vol vertrouwen vooruit!

 

*in arm knijpt*

Jeetje. Normaal gesproken lees ik dit soort verhalen altijd bij anderen.
En nu heb ik het gewoon zelf beleefd, beschreven én gedeeld…

*glimlacht* 

0
Hele blog lezen?
Kies. Doe. Ga!

Kies. Doe. Ga!

Deze week las ik dat je ware carrière zich vormt in de uren dat je niet ‘aan het werk bent’, dat het gaat om de acties en keuzes die je maakt náást je baan (of opdrachten in mijn geval). Ik weet niet of ik dat ook helemaal zo vind, maar deze foto onderschrijft het wel.

Dit was gisterenavond bij een meeting van YTG, na een hele dag Translink, 1,5 uur filerijden en 2 dagen voor mijn vakantie. Moe. ‘Niet zeuren’ hoor ik mezelf zeggen. Snel wat eten en dan tóch gaan. Daar is soms best wat voor nodig. Discipline. Kennis. Contacten. Gezelligheid. Zelfontplooiing. Werk. Wijn. Het kan allemaal, misschien is het wel van alles een beetje. Maar deze mixt maakt dat je kiest. Dat je gaat. Dat je doet. Of zoals we bij YTG zeggen, dat je ertoe doet. Daar ben ik blij om. Daar ben ik trots op.

Ik ga nu genieten van twee weken ‘niks doen moeten’, lees: vakantie. Daar ben ik minstens net zo blij om en trots op ;-) want wat was het een jaar. Wow. Kennelijk raakt het me en zit ik al in de evalueer-fase want er was niet veel voor nodig om dit te zien, voelen en schrijven na het zien van deze foto, met dank aan @gvgalen.

Mooi. Ik ben een blij mens. Dank jullie wel :-)

Ciao!

Click here